Reportaż - Regiony w SJM - YTP Ski Jumping Manager (TM) Sezon 36 (2042/2043)

Adebade · Moderator

Wielu graczy zastanawia się, dlaczego część nowych managerów w ostatnim czasie zdecydowało się objąć kadry państw egzotycznych, bądź różnego rodzaju kadry regionów. Odpowiedź na to pytanie jest prosta – gracze są zafascynowani poziomem, oraz reputacją tychże reprezentacji w świecie SJM.

Mrugnijmy jednak oczyma i wróćmy do rzeczywistości. Preferowane ostatnio egzotyczne kierunki nie są zbyt rozwinięte i nie posiadają reprezentantów na wybitnym poziomie. Jaka jest więc odpowiedź na zadane we wstępie pytanie? Postaram się to dziś przybliżyć. Zaznaczę, iż postaram się jak najbardziej obiektywnie podejść do sprawy. Kilkukrotnie przedstawię jednak swoją perspektywę, gdyż może ona pomóc w głębszym rozpoznaniu sprawy.

Wyrażę więc ją już częściowo na starcie. Żeby nie wyjść na hipokrytę, potwierdzam że prowadzę jako komisarz Ugandę. Co więcej można zauważyć, że jestem w pracę z nią bardzo zaangażowany, a także, że państwo to mnie „kręci”. Nigdy nie miałem większych problemów z faktem egzystencji kadr egzotycznych państw, tak a więc w tym przypadku przedstawię ledwie suche fakty, do niedawna podobny stosunek miałem do kadr regionów, jednak ostatnio moje podejście nieco się zmieniło, tak więc drugą część wzbogacę o elementy autorskiej opinii.

Zacznijmy więc od początku, czyli egzotyki w formie państwowej. Ta ostatnio pukać do bram gry zaczęła dość żywiej, w formie m.in Trynidadu i Tobago, Korei Północnej, Ugandy, czy Burkiny Faso. Obecnie państwa te nie stanowią którejś z potęg, co więcej część nie posiada nawet kadry seniorów. Stosunek do niej jest różny, jednak względnie panuje częściowa neutralność. Wydaje mi się, że główny powód popularności tego typu reprezentacji to fakt, że nie wszędzie poza SJM możliwość poprowadzenia państwa, które nie ukrywajmy nieco „gryzie” się z ideą sportu uprawianego na śniegu.

Drugim, tym bardziej kontrowersyjnym tematem są kadry regionów. Czas na trochę prywaty. Ostatnio w dziale z sugestiami wysunąłem poruszany co jakiś czas pomysł ograniczenia akcesji w konfederacji jedynie do uznawanych na terenie Polski państw. Do mojej wypowiedzi odniósł się Yoyogi i...rozjechał mnie walcem. Wyprowadził zabójczy prawy sierpowy. W zasadzie rozbił całą moją sugestię. Długo analizowałem sprawę i po czasie doszło do mnie, że nie jestem w stanie odpowiedzieć bo w moim sercu zasiana została wątpliwość, czy aby na pewno sam utrzymuję to, co zaproponowałem.

Wciąż jednak wywołuje we mnie emocje myśl że tych kadr regionalnych jest coraz więcej. Wydaje mi się, że może być to pewnego rodzaju podświadomość człowieka. Z początku obecność Śląska byłą ciekawą anegdotką, śmieszną sprawą, fajnym urozmaiceniem. Im jednak więcej tego typu kadr pojawiło się w SJM, ten fakt przestał być już tak ciekawy.

Wiele osób, biorąc pod uwagę wypowiedzi także niezbyt przychylnie patrzy w stronę kadr autonomii, jednak nikt nie jest w stanie przedstawić sensownych logicznych argumentów, jest to po prostu niemożliwe. Jedynym może być to wewnętrzne poczucie że granica się trochę nagina. Z czasem nawet sam Śląsk, czy Katalonia przestały wzbudzać uczucia, bo tworów im podobnym jest już więcej.

Jakie jest sedno problemu? Jak do tego doszło. Wydaje mi się że częściowo doprowadziło do tego wybieranie egzotycznych kierunków, oswajanie z egzotyką jeszcze na etapie państwowym. Sam więc do tego się przyczyniłem, do wyboru więc mam: zaparte trzymanie się swojej opinii i porzucenie Ugandy, albo zaakceptowanie tego co się dzieje i zamilknięcie przynajmniej publicznie. I wybiorę tą drugą opcję. A co jeszcze skusiło mnie do objęcia Ugandy, co skusiło kogoś innego do objęcia regionu? To oczywiste że lepiej zabrzmi „Uczyniłem z Sealandu potęgę SJM”, niż „Uczyniłem ze Szwecji potęgę SJM”. Oczywiście aby to osiągnąć potrzeba tyle samo pracy (pomijając fakt, że rozwój infrastruktury może częściowo zależeć od terytorium), ale nie ukrywajmy, że to ten pierwszy tytuł wywołuje reakcję „WOW super, jak to zrobiłeś?”, a nie ten drugi, choć wyrazy uznania nie powinny się różnić.

Podsumowując powodów rosnącej ekspansji regionów w SJM jest kilka: fakt że to rozwinięty manager, w którym czasami może nie wystarczyć związanych ze sportami zimowymi narodów, aby te rozdzielić pomiędzy managerów, a także podświadomość użytkowników i tok rozumienia człowieka, odnośnie wyolbrzymiania osiągnięć wraz z nietypową, egzotyczną kadrą. I nie ma w tym drugim fakcie nic złego, to po prostu ludzka natura.

*na koniec dodam, że Sealand był tylko przykładem, typem narracji, gdyż ta mikronacja nie posiada autonomii, w związku z czym jej objęcie nie jest możliwe.